Zwanger! 26 okt 2011 ....

Dit is een verslag van hoe ik zwanger ben geworden en wat er allemaal is gebeurt.
Dit heb ik toen geschreven en zal het nu met jullie delen.

Maandag 19 dec. 2011

25 juni, we hebben de mooiste dag ooit gehad. Onze dag, waar wij samen in het middelpunt mochten staan. Waar we aan al onze familie en vrienden kunnen laten zien wat we voor elkaar betekenen. Het was een sprookjes dag, waar God in ons huwelijk is gekomen, en we ons aan elkaar hebben verbonden voor het leven.

Een kinderwens hebben we sowieso altijd gehad. Alleen was dat goede moment er nog niet, er moest nog veel gebeuren en we waren nog aan het bouwen aan ons nestje.

Na de bruiloft hadden we nog 1 week in Zuid-Frankrijk. Daar hebben we toen ook samen v oor de eerste keer op onze kamer over de kinderwens gesproken. Voor mij was het vrij duidelijk. Ik wilde stoppen met de pil. Het is niet alleen beter voor mijn lichaam, maar het is ook niet meer noodzakelijk.

We hebben na ons trouwen toen we in Nederland kwamen een eigen huisje gekregen, waar we zelf alles nog aan mochten klussen, maar wel ons eigen thuis gevoel bij hebben. Daan verdiend prima met werken vanuit huis en kan een goede combi maken van huis papa en werk vanuit huis papa en ik krijg mijn eigen Manfield Filiaal, en heb ook een prima salaris. Dus ons nestje is gebouwd.

Toen ik het er met Daan over had, merkte ik wel dat hij de deur nog een heel klein kiertje had staan. Hij vroeg mij of ik nu al kinderen wil en ik zei volmondig ja. Hij vond het nog een beetje een eng idee had ik het gevoel, maar dat licht ook een beetje aan de man zelf. Wij vrouwen hebben iets sneller dat nestel gevoel en bij de man komt dat iets later. Toch waren we er over uit. Als we weer terug in Nederland zouden zijn stop ik met de Pil.

Dat was dus maandag 4 juli. Daarna ben ik nog wel ongesteld geworden en stopte het ongeveer woensdag 13 juli. Ik weet nu dus ook dat als je aan de pil bent nooit geen eisprong krijgt. En de bloeding die je dan krijgt als je in je stop week zit eigenlijk een ontstekingsbloeding is en geen echte ongesteldheid. Dus de keer dat je ongesteld word zonder pil ben je dus ook echt ongesteld. Dat is dus dat er 14 dagen daarvoor een eisprong is geweest en die niet bevrucht is en met bloed weer uit je lichaam word gehaald, dat is een echte ongesteldheid. Dus nu kon er voor mijn gevoel mijn eerste echte ongesteldheid komen.

Gedurende de tijd waren we er wel over aan het praten, en visualiseerde we ons hoe het leven eruit zou zien als je een kleine hebben. En ook de kinderkamer heeft al zijn naam.

Ik merkte dat Daan er ook steeds meer naar toe groeide en dat hij erg enthousiast over zijn klanten die hun kleine kindje mee hadden kon praten. Hij ziet het nu steeds meer voor zich.

Na 1 a 2 maanden nog niet ongesteld te zijn geweest ging ik er steeds meer op letten wat mijn lichaam aan het doen was. Je stelt je er op in dat je ongesteld moet gaan worden omdat je dat altijd bent geweest, maar steeds kwam er niks.

Wel voelde ik dat mijn buik pijn deed, het gevoel dat je de dag er na ongesteld zou moeten gaan worden, maar dan was het dat toch niet. En dat buikpijn gevoel was er steeds weer… steeds weer hoop.  Als ik naar de WC ging keek ik steeds of ik al bloed zag.

Ik sprak andere vrouwen die zeiden dat het normaal was dat je niet meteen ongesteld zou worden en dat dit best een paar maanden kon duren. Dus ik begreep dat het normaal was.

Op internet deed ik ook mijn eigen onderzoek en zo kwam ik er op om bij de Kruitvat mijn eerste zwangerschapstest te kopen, wat ik best spannend vond. Ik dacht, ik kan best een eisprong hebben gehad en als hij dan bevrucht is word je niet ongesteld 14 dagen later, en aangezien ik niet wist wanneer ik over tijd zou zijn omdat ik nog niet ongesteld ben geweest zou ik ook zwanger kunnen zijn. Dus vandaar mijn eerste test. Die was op dinsdag 16 aug 2011 . ( 1^ste test)

Erg spannend vond ik het en ik wilde het voor mezelf houden dus vertelde Daan niks.

Helaas negatief. Ik vroeg me af wanneer je eigenlijk kan zien wanneer je in verwachting bent.

 

 

Toen las ik dat je pas 20 dagen na dat je "de daad" hebt gehad kan zien of je zwanger bent, dus ik dacht, misschien ben ik te vroeg geweest en moet ik volgende week een test doen. Dus ik weer naar de Kruitvat en er meteen 2 gehaald omdat dat goedkoper was. En dinsdag 23 aug (2^de test)weer een test gedaan. Helaas weer negatief.

Dinsdag 13 sept 2011 zijn we naar de dokter geweest om te vertellen dat we een kinderwens hebben maar ik niet ongesteld word. De dokter zei dat ik het een half jaar moest aankijken omdat het normaal is en ik nog aan het ontpillen ben. Haar advies was “vaak doen met veel plezier”. haha

Op zaterdag 24 sept. (3^de test)heb ik weer een test gedaan, weer negatief.
Ik merkte dat ik dat niet leuk vond om te zien en het maakte me onzeker. Ben ik wel in orde, ben ik wel vruchtbaar? Op internet ging ik op zoek naar gelijke verhalen met een goede afloop. Daar heb ik wel veel aangehad want ik ben zeker niet de enige. Ik heb er wel veel van geleerd en begrijp ook steeds beter hoe wonderlijk ons lichaam in elkaar zit.

Woensdag 26 okt. hebben we Robin en Angela op bezoek. Een gezellige avond gehad met ontzettend veel drank. De volgende dag een vette Kater. Ik bedacht me dat alcohol misschien helemaal niet goed kon zijn en wat nou als ik toch zwanger was, dat zou echt stom van me zijn. Dus ik weer het internet opgedoken. En ja hoor, daar las ik dus dat je echt geen alcohol moet drinken zowel man als vrouw niet. En dus ook als je er mee bezig bent en nog niet zwanger bent. Je celen worden door alcohol aangetast en als je dan zwanger word en je cellen zijn met alcohol dan heb je meer kans op een miskraam. Toen ik dat lag was voor mij de knop helemaal om. Ik vertelde het Daan, en we besloten vanaf dat moment geen alcohol meer te drinken. Voor Daan af en toe wel lastig maar ik hielp hem er aan herinneren.

Ik heb na die dag niks meer gedronken.

In mijn omgeving werd ik steeds aan onze kinderwens herinnerd. Er waren veel mensen die aan mij vroegen of er na ons trouwen al een kindje op komst is. En ook zag ik ontzettend veel zwangere buiken voorbij komen. Ook had ik regelmatig in de winkel waar ik werk, klanten die zwanger waren of kinderen hadden en ik mee aan de praat raakte. Soms voelde ik het als een teken, en werd ik er juist blij van.

Ik was er altijd mee bezig, als ik onder de douche stond en naar mijn buik keek, als ik naar de WC moest of er al wat was, bij ieder krampje dacht ik er aan.

Vrijdag nacht werd ik rond 3 uur snachts wakker, klaar wakker, en ik dacht meteen, ik moet een test doen. Ik ben uit bed gegaan en heb in de nacht op de WC weer een test gedaan. Ik was nu extra zenuwachtig omdat ik het gevoel had dat ik een teken had gekregen. Maar na een paar minuten op de test te hebben gekeken bleek dat ik toch echt niet zwanger was. Ik was teleurgesteld.

 

De weken gingen voorbij, en ik probeerde het echt los te laten. Aan andere dingen denken, aan de vakantie die we in Maart gaan maken naar Kaapstad, aan mijn nieuwe uitdaging als Manager bij Manfield Zwolle. Het lukte wel wat, maar dan waren er altijd wel mensen die me weer wat vroegen of Daniel die over zijn klanten met kleine kinderen begon en wees naar ieder kind die ons voorbij huppelden.

Op een vrije dag waren we in het winkelcentrum aan de rondlopen en ik dacht, eens kijken wat de Tuinen voor een pillen heeft om zwangerschap te bevorderen. Dus ik vroeg aan een medewerkster wat ze hadden en ze gaf me een potje kruiden wat het lichaam stimuleert om regelmatig ongesteld te worden. Ik dacht, dat is het proberen waard. Een natuurlijk kruid. Dus ik heb 2 potjes uitgeprobeerd, maar nog geen resultaat.

Vrijdag 18 nov. (4^de test)heb ik weer een test gedaan. Weer negatief.

Een paar weken later gingen Daan en ik mee met Jan en Ineke naar een gemeente waar Jan moest spreken. In de pauze zag ik een poster van een genezingsdienst van Jan Zijlstra hangen en vroeg Daan wat dat precies inhield. Ik werd er wel nieuwsgierig naar, misschien kan dat ons helpen met onze kinderwens. En zal het mijn lichaam herstellen zodat het goed functioneert.

We besloten er heen te gaan, een hele stap voor mij, omdat ik het best bizar vind en het ook een beetje eng vind, dat mensen van de ergste ziektes zomaar genezen. Maar Gods kracht blijkt dat te kunnen want het is echt niet gespeeld. Ik was er best zenuwachtig voor en zondag 27 nov. was het dan zo ver.

De dienst begon en we zaten boven op het balkon, op een, voor mij gezien, veilige afstand om niet zomaar uit het publiek gehaald te worden. Op een gegeven moment deed hij een oproep voor mensen die Jezus wilde aanvaarde en er kwamen allemaal mensen naar voren waarvoor Jan Zijlstra dan voor bidden. Ik dacht als hij ook een oproep doen voor alle mensen die genezen willen worden ga ik ook wel tussen de menigte achter aan staan om een beetje van zijn zegen mee te krijgen. Maar dat verzoek kwam niet. Hij gaf aan voor wat voor een ziekte hij mensen naar voren wilde hebben. Zo zei hij; Er zitten aan de linkerkant van de zaal mensen met kanker, willen jullie naar voren komen als je genezen wilt worden. Dus dat kwamen er 2 of 3 mensen naar voren die dan persoonlijk op het podium mochten komen waarvoor Jan Zijlstra alleen voor ging bidden.

Ik dacht , hmm dat is geen hele grootte groep. Dan durf ik echt niet naar voren te gaan. Toch was er een stemmetje in mijn hoofd die zei dat ik er toch niet voor niks heen ben gegaan.

En ik dacht , oké, als Jan Zijlstra zegt dat er op het balkon jonge stellen zitten die een kinderwens hebben, alleen dan ga ik ook naar beneden. En zo waar, na een tijdje zei Jan Zijlstra dat er op het balkon jonge stellen zaten die een kinderwens hebben of die naar beneden konden komen. Ik was verbaasd …. Zei hij dat nou echt? Ja dus, en we gingen samen naar beneden met nog 2 andere jonge stellen.

Daar stonden we dan, samen op het podium bij Jan Zijlstra, alle ogen in het publiek op ons gericht. Nooit gedacht dat ik zoiets zou doen. Ik voelde me ontzettend zenuwachtig en keek Jan Zijlstra recht in de ogen aan, ik durfde nergens anders naar te kijken. Hij vroeg aan wie het lag en wat er aan de hand was, Ik zei dat ik niet ongesteld werd. En hij begon met bidden. Dat mijn lichaam zich weer mag herstellen, dat mijn baarmoeder en eierstokken weer gaan werken. Ook zei hij tegen mij dat God mijn gebeden heeft gehoord en hij in mij aan het werk is. Dat vond ik erg fijn te horen aangezien ik idd vaak Gods zegen heb gevraagd en ik het gevoel had dat ik tegen de wolken praten, fijn te horen was dat dit niet zo was. Toen we van het podium afliepen zei hij nog, stuur me een kaartje.

En dat maakte het extra fijn en vertrouwd.

Ik vond het een bijzondere ervaring en heb het gevoel dat er dingen in werking zijn gezet. De fotograaf wilde nog een foto van ons maken dat we allebei onze handen om mijn buik leggen, dus die staat er ook op. Op dat moment voelde ik niks behalve een soort rust. Mijn buik heb ik vanaf dat ik gestopt ben met de pil gevoeld, maar nu was het even stil in mijn buik. Verder niks. Maar het was zeker een mooie dienst en ik ben blij dat we naar voren zijn gegaan en het is vast gelegd voor de fotograaf. Ik heb wel het gevoel dat er iets is gebeurt, alleen wat precies weet ik nog niet.

 

De weken daarna waren weer een beetje zoals de eerste weken dat ik gestopt met de pil was. Steeds kijken als ik naar de WC ging of ik al bloed van ongesteldheid zag, en als ik mijn buik voelde dacht ik; nu gebeurt het. Maar nog steeds niks.

Nu is het 19 dec. Ik heb wel dingen aan mijn lichaam gevoeld wat eerst niet zo was. Maar nu weet ik niet of het daar aan licht. Ten eerste heb ik ontzettend gevoelige tepels gekregen. Alleen mijn tepels, niet de hele borst. De tepels zijn erg gevoelig. Als ik mijn BH aanheb doen het pijn. Als ik douche en afdroog doet het pijn. Nu is het al wel wat minder. Ik heb op internet opgezocht wat dat was en meer meiden hebben het. En waarschijnlijk heeft het met de hormoonhuishouding te maken, dat daar iets aan de gang is. Dus ik dacht, misschien binnen kort ongesteld of zo, maar nu nog niks.

Sinds maandag 12 dec. ben ik me minder lekker gaan voelen. Soms een beetje duizelig en gewoon niet lekker in mijn vel. Mijn buik gaat te keer, ik denk mijn darmen en heb geen lekkere smaak in mijn mond. Ook is mijn buik vaak bol en opgezet.

Dinsdag en woensdag was ik vrij en gelukkig maak want ik voelde me echt niet top. Heb veel op de bank gelegen en ben erg moe. Ook niet veel zin in eten terwijl ik wel honger heb. Donderdag weer werken, toen ik aan het werk was ging het wel weer en vrijdag dacht ik me weer ietsjes beter te voelen. Zaterdag tot 13uur werken en daarna door naar Vianen voor het Kerst STS. Op zich voelde ik me wel oké, of ik had niet veel tijd om na te denken hoe ik me voelde. Wel had ik niet echt ontzettend veel zin in feestjes. We gingen met het kerst feest rond 23uur naar huis en ik was erg moe.

 

 

 

Zondag toen ik wakker werd had ik ontzettende hoofdpijn, dat had ik al een hele tijd niet zo erg gehad. Dus ik wilde nog even verder slapen. Later ben ik opgestaan en kreeg ik van Daan mijn yoghurtje, maar ik werd misselijk van je geur, heb het later wel opgegeven omdat ik honger had. Toen beetje gaan slapen op de bank, ik moest 14uur weer werken , koopzondag, en wil de het niet afzeggen omdat mijn collega´s wisten dat ik een feestje had gehad en ze dachten dat ik af zouden ivm een kater. Rond 13uur heb ik wel een stokbroodje gezond proberen te eten, maar ik at heel erg langzaam en ik kreeg de helft maar op. Wel erg honger maar het ging gewoon niet. Mijn buik en darmen zijn overstuur, voel me misselijk en ben af en toe zweterig terwijl ik het koud heb.

Het zou een beginsel van een griepje kunnen zijn.

Ik durf haast niet te denken dat het tekenen van zwangerschap zou zijn. Ik ben wel snel duizelig de laatste tijd en misselijk gevoel maar hoef niet over te geven. Ik heb geen eettrek maar ook geen zin in augurken of zo. Ik ben erg moe en kan zo de hele dag slapen. Ik ben erg humeurig en snauwerig en prikkelbaar. Maar zijn dat tekenen? Ik durf het bijna niet te denken. Ik ben zo bang dat het niet zo is. Ik hoop het diep van binnen, droom er zelfs van, misschien voel ik me daarom niet lekker, dat  ik er zo veel mee bezig ben. Ik durf geen test te doen, terwijl er wel een in de badkamer ligt. Anders zou ik toch wel hebben gevoeld dat ik zwanger ben en zou ik ook moeten overgeven en zou ik pijnlijke borsten moeten hebben ipv alleen maar pijnlijke tepels. Het voelt vermoeiend en onzeker en ik wil toch heel graag weten hoe het met mijn lichaam binnen in mij gaat. Want ik voel de hele dag en nacht van alles gebeuren in mijn lichaam, maar heb geen idee wat.

Daan heeft net toch maar even de dokter gebeld, donderdag 22 dec. 9.20 uur.

Ik heb ook weer dingen op internet gelezen dat sommige meiden geen eisprong krijgen en er kuur’s voor zijn waardoor je wel een eisprong kan krijgen. Ik weet niet hoe ik me hierbij moet voelen.

Heb ik toch geen goed geloof dat de genezingsdienst mij heeft genezen? Is het verstandig naar de dokter te gaan, ben ik daardoor niet ongelovig? Dit vind ik erg lastig. Maar Daan vind het wel verstandig naar de dokter te gaan. Het is nu 6 maanden geleden dat ik ben gestopt met de pil, ondertussen 4 testen gedaan,  en dan mag je gewoon even voor de check naar de dokter. Dus ik ben erg benieuwd.

Nu zit ik wel te twijfelen of ik toch niet nu eerst even moet testen voordat ik naar de dokter ga. De laatste test is 18 nov. geweest, 4 weken geleden. Wat zal ik doen?

Word vervolgd …

Donderdag 22 dec. 2011

Vandaag is de dag dat ik naar de dokter zou gaan omdat ik nog steeds niet ongesteld ben geworden. En ik vroeg me af of ik voor de 5^de keer toch nog een zwangerschapstest zou doen voordat ik bij de dokter zou zitten en ze zal vragen of ik wel een test had gegaan.

Dus ik heb besloten dat ik donderdag ochtend voordat ik naar de dokter zou gaan toch even een test zou doen zodat ik zeker weten kon zeggen dat ik niet ongesteld en niet zwanger ben.

Vannacht werd ik om 4.40 waker en moest naar de wc. De dag ervoor had ik al een testje klaargelegd in de wc zodat ik als ik op de wc zit niet weer naar de badkamer hoef te lopen en Daan er niet wakker van zou worden.  

Dus ik zat daar op de wc. Niet echt heel zenuwachtig zoals de vorige keren want het was al 4 x negatief geweest en dit was gewoon even en check voor de dokter.

Dus ik doe hem voor mijn gevoel gewoon even vluchtig.

Maar toen…, het drong niet meteen door en dacht dat ik het verkeerd zag en moest even eerst rustig goed kijken. Er kwam een kruisje te staan in plaats van een streepje wat ik al 4x eerder had gehad. Een kruisje, zou het ………..? Ik durfde het niet te denken. Ik had het doosje van de test al weggegooid en kon dus niet helemaal zeker checken of dat kruisje zwanger betekende. Ik ging weer bepext naar bed. Maar lag met mijn ogen open, en kon niet meer slapen. Ik kan het haast niet geloven… … had ik die gebruiksaanwijzing maar.

 

Ik besloot toch op te staan en op internet het op te zoeken.

Ik zocht op Google foto’s van een positieve kruitvat test en de plaatjes zagen eruit zoals de mijne. Ook zocht ik nog gebruiksaanwijzing op internet op en daar las is dat een kruisje zwanger bekend. WOUW, dus dan ben ik echt zwanger, wat een Gods wonder!!!!

Een paar maanden (aug.) eerder had ik al bedacht dat als het dan zover zou zijn me het leuk leek om Daan het te vertellen met een cadeautje, dus had ik al baby sokjes gekocht en ingepakt, wat te wachten lag in de kast.

Daan had opgemerkt dat ik wakker was en kwam de kamer in en zag mij achter mijn laptop zitten en vroeg wat er was. Ik zei dat ik niet meer kon slapen. Hij ging thee zetten en ik ging naar de kast waar ik het cadeautje had neergelegd, en legde het stiekem onder de kerstboom. Ook pakte ik mijn camera om een filmpje er van te maken, leuk voor de herinnering.

Hij kwam uit de keuken en zag mij filmen, en hij ging, zoals altijd, uit zich zelf praten “goedemorgen, hier zijn we dan, bij de kerstboom…” Toen zei ik “schat er ligt een cadeautje onder de kerstboom” Daan pakte het cadeautje en maakte het open. Hij had een verbaasde blik toen hij het open maakte. “leuk, baby sokjes voor de visualisatie” zei hij. Hij had hem niet meteen door. Dus ik gaf mijn zwangerschapstest aan hem. Hij keek me aan en zei “ben je zwanger?” En ik zei “Ja, als het aan de test ligt wel…”

Zelf was ik ook nog helemaal beplext en kon het nauwelijks geloven. Het is moeilijk te beschrijven wat ik voelde, ben erg blij. Ik voel me heel fijn nu ik weet dat ik me niet lekker voelde omdat er een kindje in mij aan het groeien is.

Toch heb ik ook een bang gevoel, stel nu dat de test niet goed was?.... Maar dat laat ik maar even los. We gaan zo wel naar de dokter en vragen of we daar ook nog even een test morgen doen voor de zekerheid. Ook ben ik erg benieuwd wat de volgende stappen gaan worden. Dit is allemaal zo nieuw!

Daan was trouwens heel erg kalm en rustig eronder, alsof hij het had verwacht maar zelf nog niet besefte. Wel ben ik daar blij om want hij heeft de afgelopen 6 maanden heel erg laten zien dat hij er ook echt aan toe is.

Nu voel ik me wel fijner in mijn lichaam, vond al dat ik de laatste tijd een bolle buik had maar dacht dat het van het eten kwam. Als ik nu in de spiegel kijk en mijn buik normaal hou zie ik echt dat er helemaal onderin een lichte bolling is. Dat verklaard dus ook mijn humeur en dat ik me de afgelopen week niet lekker heb gevoeld.

Zondag 1^ste kerstdag 25 dec.

Donderdag ochtend zijn we dus bij de dokter geweest en ik vertelde het verhaal. Daan zei dat hij de kruitvat test niet helemaal vertrouwen en vroeg of de dokter nog een test kon doen. De dokter vertelde dat alle testen betrouwbaar zijn en aangezien mijn klachten ze echt wel dacht dat ik zwanger ben. Maar voor het vertrouwen van Daan mocht ik de volgende dag terug komen met een potje urine voor een test van de dokter.

De dag erna waren we om 9uur weer bij de dokter en kregen we de uitslag van de test. “Je bent hartstikke zwanger hoor” zei de dokter. Dit was ook het moment dat Daan er volledig aan over kon geven dat hij echt papa gaat worden.

 

Zwangerschap Dagboek

 

Zondag 29 jan. Bijna 14 weken zwanger.

Vandaag is het zondag 29 januari. Al bijna 14 weken zwanger van ons wonder.

Ik moet zeggen dat ik me best prima voel. En al helemaal als ik weer naar het 2^de echo filmpje kijk die we van de week hebben gezien. Zo mooi en wonderlijk jou daar in mijn buik te zien bewegen. Het is een fijn gevoel te weten dat je het daar naar je zin hebt en goed en gezond kan groeien.

Ik voel me verder goed. Ben niet meer misselijk van de geur van eten en cup-a-soep van mijn collega’s kan ik ook weer normaal ruiken ( voorheen ging ik over me nek) Wel doen mijn bosten nog steeds pijn en ze blijven maar groeien want mijn bh’s beginnen behoorlijk strak te zitten. Je moet straks heel wat weg drinken daar denk ik. Haha. Wel ben ik nog veel moe, ik kan we dagen slapen heb ik soms het gevoel. Maar ik ben ook erg veel aan het werk deze maanden want ik wil even extra uren opbouwen om straks nog langer bij je te kunnen zijn, daar heb ik het voor over. Al Daan en ik de laatste tijd door de stress en vele werken wel veel kibbelen. Maar ik hoop maar dat dit straks weer over is. Over 6 weken gaan we lekker op vakantie naar Afrika, nog even lekker met z’n 2tje en jij in de buik rusten en genieten voordat er een heel nieuwe periode van ons leven aanbreekt. En net voordat we gaan hebben we weer een echo. Dan kunnen we weer van je genieten en weten we of je een jongen of meisje word.

Ook merk ik dat mijn buik veranderd. De rest om mij heen niet hoor maar ik zelf wel. Ik vind het fijn om te zien dat ik je echt van de buitenkant begin op te merken, al is het maar een klein bollinkje. Wel voel ik mijn buik constant trekken. Een soort constante kramp onder in mijn buik. Deze week is het vruchtwater meer geworden en rekt de baarmoeder meer op omdat je nu al je orgaantjes en alles hebt ontwikkeld en je nu echt begint met groeien dus meer ruimte nodig hebt. Ik voel me zo gelukkig en verrijkt als ik aan je denk. Je bent zo welkom en kan haast niet wachten je in de armen te sluiten.

Maar dat duurt nog eventjes. Eerst maar even goed groeien daar binnen.

 

 

 

 

Maandag 6 feb. 2012 15 wk

Vandaag voor de 2^de keer naar de verloskundige. Ik ben benieuwd wat dit bezoek inhoud. En wat we nu allemaal weer te horen en leren krijgen.

Inmiddels heeft ons goede nieuws zich als een warm vuurtje over heel internet verspreid en hebben heel veel vrienden, kennissen, oude bekende en familie ons zwanerschapsclipje wat ik zelf heb gemaakt op you tube gezien. En we hebben ontzettend veel leuke reacties gekregen. Dat doet me erg goed, dat we zo veel goede wensen krijgen van iedereen.

 

Ook deze week heb ik mijn eerste reacties binnen op mijn zwangere buikje. Je kan vanaf de buitenkant al een beetje zien dat je daar binnen in mijn buik lekker aan het groeien bent. Vrijdag kwam ik er achter dat mijn broek toch wel een beetje strak zat en ben ik naar de H&M gegaan om wat strets jurkjes te halen. Nu kan je heel mooie een kleine bolling zien en ik ben er best trots op.

 

Verder ben ik helemaal niet meer misselijk. Wel nog moe. En ik heb groeipijn in mijn onderbuik. Ik heb een beetje rond gevraagd aan andere zwangere vrouwen ( met name collega’s op het werk in andere filialen) of hun dat herkende. En dat hebben ze ook gehad. Blijkbaar word er nu ruimte gemaakt voor jou omdat je nu snel groeit en gaan mijn organen een beetje opzij en rekken mijn buikbanden op, en dat voel ik dus. Eerst was ik een beetje ongerust dat ik pijn had, maar toen ik wist dat dat een teken van jou was vond ik het juist een fijn gevoel. Toen ik van de week wakker werd en me opviel dat ik even mijn buikpijn niet voelde maakte ik me lichtelijk zorgen. Ik dacht “waar ben je nou” Maar gelukkig voelde ik een tijdje laten weer de pijn. Terwijl ik eerst bang was voor de pijn vind ik het nu juist fijn dat ik je voel. Groei maar lekker mijn kleine baby.

Donderdag 23 feb. 2012 17 wk

Vandaag ben ik  17 weken en  1 dag zwanger. En het begint steeds leuker te worden. Ik heb je namelijk voor het eerst gevoeld! De hele week was ik flink verkouden en kon ik s’nachts niet goed door slapen door een verstopte neus en hoesten en vaak plassen. Op zo’n avond moest ik erg mijn neus snuiten en hoesten en ging ik nogal te keer. Toen ik weer stil lag voelde ik iets heel raars in mijn buik. Een gevoel wat ik helemaal niet ken. 3 stevige stompjes kwamen door mijn buikwand heen. Ik wist zeker dat jij het was en niet mijn darmen of zo. Dit voelde anders en het gevoel dat meer naar beneden, waar jij dus zit. Ik maakte Daniel wakker om te vertellen dat ik je voelde. Hij legde zijn hand om mijn buik en voelde het ook. Ik vond het zo’n fijn en vertrouwd gevoel dat ik je even van zo dichtbij kon voelen. Iedere avond als ik ga slapen leg ik weer mijn handen op mijn buik om je weer te voelen, maar zo goed als ik je die avond kon voelen heb ik niet meer gevoeld. Wel voel ik al en toe wat gebobbel in mijn buik, dat zou je heel goed kunnen zijn want het zijn niet altijd mijn darmen.

Lief kleintje in mijn buik. We houden nu al zo veel van je. We zijn zo blij en gelukkig jou als wonder van boven te hebben gekregen dat we je voor altijd en eeuwig zullen blijven koesteren.

Liefs, Je mama

  

Maandag 19 maart 2012 20 wk

 

Mijn lief mannetje, ja mannetje. Inmiddels weten we dat je onze mooie zoon bent.

2 maart hadden we de medische echo waar er naar je gekeken werd of al tien vingertjes en tien teentjes had en alles was goed. Ook konden we zien dat we een zoon krijgen. Wat een geschenk!

Mijn zusje en ik wilde vroeger allebei graag een klein broertje, maar mijn ouders hielden er mee op helaas. Maar nu mag ik toch eindelijk mijn kleine mannetje krijgen.

 

Het was weer heerlijk je zo voor de 3^de keer live in mijn buik te kunnen mogen zien. En wat ben je goed gegroeid. Ik weet nog de eerste keer dat we je zagen, toen was je een heel klein poppetje met stompjes als armen en benen. Nu ben je al een echt mensje. Met je armpjes ben je aan het zwaaien en ben je nu al gek op je neus die je aanraakt. En je beentjes trappelen tegen mijn buikwand aan. Je kan ze zelfs helemaal strekken. Zo zien we al hoe mooie lange beentjes je al hebt. Je neusje lijkt volgens mij op de mijne. Haha. Een klein wip-dop neusje …

Nu we weten wat je word weten we ook meteen wie je bent. Je naam is Luan Bellinga.

Heel gek, nu we weten wat je bent, is het alsof je nog dichter bij ons bent.

Papa heeft al heel wat boeken over je in de bieb gehaald. En hij verheugt zich nu al zo op je komst. En als ik mijn babyboeken lees kan ik niet wachten je in mijn armen vast te pakken en heel lang te knuffelen.

Je bent nu ook duidelijk aanwezig in mijn buik, ik voel je de hele dag door en een paar keer erg goed.

Misschien merk je het wel, maar op dit moment ben je in Kaapstad, Zuid- Afrika.

Je hebt er al een vliegreis van 12 uur op zitten. Je hebt al op de Tafelberg gestaan en aan mooie stranden gelegen. Het is heel fijn om jou zo dicht bij me te hebben en hier op vakantie te zijn.

Zonnen op het strand vind je heerlijk. Als ik dan lig onder de zon word je heel actief. Waarschijnlijk zie je het licht door mijn buik je huisje binnen komen, en dan trappel je alle kanten op.

Het is dan fijn te voelen dat we samen liggen, jij en ik. Ik moet dan zelfs ook wel eens in mezelf lachen, omdat ik voel wat voorn gekke capriolen je uit haalt. Het is dan net als of we echt al samen aan het spelen zijn. En samen een onderonsje hebben, wat alleen wij weten.

Mijn lieve kleine jongen, het gevoel van liefde voor jou is nu al zo groot. Zo’n gevoel heb ik niet eerder gekend. Maar begrijp nu hoe het is om van je bloed eigen kind te houden, dat is een “houden van” voor het leven. ( en erna)

Wat je ook erg fijn vind is een auto ritje. Al dat gewiebel en gehobbel in mijn buik maakt je rustig, en dan voel ik je niet. Staan we even stil, bij een stoplicht bijvoorbeeld, dan geef je weer een trap.

Af en toe ga je zo hard te keer in mijn buik dat ik even schrik. Haha. Maar wat vind ik niet erg, ik ben al lang blij dat jij je zo vermaakt daar binnen in mijn buik.

Ook lig je af en toe een beetje gek in mijn buik. Dan word ik bijvoorbeeld s’nachts wakker van een erg drukkend en strak gevoel in mijn onderbuik. En dan kijk ik naar mijn buik en zie ik een of twee gekke bobbels op mijn buik. Geen idee hoe je dan ligt.

Af en toe denk ik dat je dan met je hoofdje tegen mijn buik duwt, en als ik dan een paar keer tegen je aan duw ga je weer weg en is het drukkende gevoel ook weg. Heel apart is dat.

Ook zie je jou huisje, zoals je papa dat noemt, groeien. Mijn buik word steeds boller. Zelf word ik niet veel dikker wat ik wel fijn vind natuurlijk. Maar ik ben maar al te blij als jou huisje groeit, want dat bekend dat jij ook groeit en dat is goed. Mijn kleine kruimeltje daar binnen in mijn buik, ons kindje, groei maar lekker goed en fijn. Nog 4 maanden te gaan en dan mag je naar buiten komen. En staan er 2 dol gelukkige, blije en verliefde ouders op je te wachten om samen met jou verder door dit mooie leven te gaan.

Een dikke Kus en een echte papa knuffel van je vader.

Liefs, je mama.